“Een vegetariër wordt óók geen slager”
Sekswerkers hebben nog altijd veel last van stigma, maar Lex moet er niets van hebben. Met haar positieve verhalen probeert zij het gebruikelijke media-narratief aan te pakken, en negatieve vooroordelen over sekswerk beetje bij beetje de wereld uit te helpen. Als eigenaar van ‘de Stoute Vrouw’, het enige escortbedrijf van vrouwen voor vrouwen in Nederland, heeft zij dan ook een uniek perspectief op haar werkveld.
Dat escortbedrijf zette ze op omdat zoiets al wel bestaat voor heteromannen en vrouwen, maar niet voor vrouwenliefhebbers als haarzelf. “Ik hou heel veel van seks, en ik hou heel veel van vrouwen. Ik dacht ‘goh, er moeten toch meerdere vrouwen zijn zoals ik?’ Maar hoe ga je daar dan mee om? Hoe vind je ze? Elke keer naar de kroeg? Terwijl je misschien nog niet eens zo zeker weet of je lesbisch bent of niet. Voor vrouwen is het soms veel moeilijker om intimiteit ‘zomaar’ even ergens te vinden. Mannen zijn daar veel makkelijker in: die stappen in de kroeg gewoon op mensen af. Maar voor vrouwen die lesbisch of bi zijn, is dat een stuk lastiger.”
“Maar,” geeft Lex aan, “dit bureau is natuurlijk niet alleen voor vrouwen die lesbisch zijn. We zijn er ook voor vrouwen die wel eens over seks met een vrouw gedroomd hebben. Of voor vrouwen die een nare ervaring met een man hebben gehad: ze zijn dan hetero, maar durven na die ervaring niet weer met een man iets te doen, maar wel met een vrouw. Of [trans]vrouwen die operaties hebben gehad en zich weer voor het eerst naakt prettiger bij een vrouw dan bij een man voelen. En dat zijn maar een paar voorbeelden.” Ook kent haar bureau veel buitenlandse klanten. “In andere landen kan je vermoord worden als je als vrouw seks hebt met een andere vrouw, dus dan vliegen ze naar Nederland en komen ze bij mijn bureau.”
“Je hoeft het zelf niet te doen als je het niet wilt. Een vegetariër wordt ook geen slager.”
‘Dit durf ik niet, hoor!’
Volgens Lex zijn de verschillen tussen haar bedrijf en escortbureaus gericht op mannen groot. “Met vrouwen ga je gewoon anders om dan met mannen. Niet beter of slechter, maar wel anders. Zo heb ik bijvoorbeeld geen foto’s van de dames op mijn site staan. Dit omdat veel vrouwen van te voren geen foto willen zien: ze voelen zich dan geïntimideerd. Vrouwen zijn eerder geneigd om een foto te zien en te denken: ‘Aah nee, oh mijn god! Zij is zo knap, dit durf ik niet hoor!’ Terwijl mannen bij een foto denken: ‘Ah ja, okee, leuk! Doe die maar. Laat maar komen.’”
“Ik krijg ook bijna nooit een mailtje met daarin een verzoek voor een specifieke tijd of locatie. Dit gebeurt eigenlijk alleen als een vrouw het heel spannend vind en mij dan belt met ‘ja maar dan moet het wel vanavond, want anders durf ik het niet meer’. Vrouwen hebben de neiging om mij te mailen en zich dan te verontschuldigen over het feit dat ze contact zoeken! Er volgt ook vaak een heel levensverhaal met daarin uitleg over waarom ze dit dan nu eindelijk toch maar eens willen proberen. Of ik krijg vrouwen aan de telefoon die dan zeggen: ‘Ik heb nu twee wijntjes op en ik durf je nu eindelijk te bellen.’”
‘De Stoute Vrouw’ heeft niet enkel last van vooroordelen tegen sekswerk, maar ook vooral door de stigma op seks voor vrouwen. “Je kan niet als vrouw assertief zijn en seks willen. Dat hoort niet, dat kan niet. Als vrouw mag je het ontvangen en er ja tegen zeggen, maar het zelf willen? Dat mag niet, daar willen we niets van weten. Religie en traditie spelen daar een grote rol in, maar media absoluut ook.”
“‘Je verkoopt je lichaam…’ Ja, hallo, je verleent een dienst. Dat lichaam blijft te allen tijde van jou.”
De media heeft het mis
Media legt volgens Lex te vaak de nadruk op onvrijwillig sekswerk: dat de vrouwen de seksindustrie binnengestruikeld zijn, en het werk helemaal niet willen doen. “Terwijl ik vrouwen in dienst heb die het allemaal hartstikke leuk vinden. Ik krijg zelfs drie tot vier sollicitaties per week binnen! Ook sollicitaties uit het buitenland. Ik kan het bijna niet meer aan, zo druk is het. Al die dames willen zelf dit werk doen. Ik bedoel, ik sta echt niet ergens in een steegje te ronselen van ‘kom eens hier, ik heb een baantje voor je’… De dames die voor mij werken doen dit vanwege het avontuur, het plezier en vaak vanwege een feministische drijfveer. Natuurlijk zal er ook echt wel eens wat mis gaan in deze branche. Maar we gaan ook niet alle boerenbedrijven sluiten omdat er ergens in Nederland één aspergeboer is met Polen in dienst die uitgebuit worden. Er word zo negatief naar sekswerk gekeken, puur omdat het over seks gaat. Terwijl je het zelf niet hoeft te doen als je het niet wilt. Een vegetariër word ook geen slager. Een mening hebben mag, maar dat je anderen ook echt wilt ontmoedigen en laten stoppen met sekswerk vind ik niet kunnen.”
Lex heeft veel persoonlijke ervaring met mediamakers. Al gaat dat meestal goed, voelt ze dat ze constant op haar hoede moet zijn. “Ik snap het natuurlijk wel dat het smeuïg is om een lekker verhaal te krijgen uit een wereld waar bijna niemand in zit — en het gaat ook nog eens over seks! Maar dat wordt vaak niet respectvol gedaan. Ik word bijvoorbeeld wel eens gebeld door journalisten die even snel een quote willen. Eén journalist in het bijzonder noemde woonplaatsen op, en vroeg of mijn dames er woonden… Ik wilde daar niet op in gaan. Toen probeerde hij alsnog een antwoord af te dwingen: ‘Dan schrijf ik het op als een ja.’ Dat kan echt niet! Sekswerkers kunnen uit huis gezet worden, of hebben dan meer moeite met het sluiten van een lening, als mensen erachter komen wat voor beroep ze uitoefenen. Men denkt immers dat sekswerk eng, crimineel of naar is. Ik ben ook eens gevraagd voor een documentaire in Spanje, waar ik later achter kwam dat als ik ja had gezegd, ik geframed zou zijn geweest met een soort anti-sekswerk lobby. Dat wordt dan onder valse voorwendselen gedaan…”
“Ik ben mij er constant bewust van dat ik een beroep uitoefen waar iedereen een mening over heeft, waarvan velen beter denken te weten hoe sekswerk in elkaar zit. Het is gewoon heel makkelijk, hè? Het is zo makkelijk om er negatief over te schrijven. Woordgebruik is ook belangrijk. Als ze over iemand van 22 schrijven, hebben ze het meestal over een volwassen vrouw. Als het over sekswerk gaat, hebben ze het opeens over meisjes. Dat impliceert dat ik meisjes van 16 in dienst neem, terwijl ik altijd 21 hanteer. Dat wordt expres zo gedaan, om mensen een bepaald naar gevoel te geven. Terwijl je op je achttiende ook het leger in mag en kan kiezen om te sterven voor je land. Een topmodel verdient ook geld met haar lichaam. Of een topsporter. ‘Je verkoopt je lichaam…’ Ja, hallo, je verleent een dienst. Dat lichaam blijft te allen tijde van jou. Er is een soort obsessie met dat negatieve, alsof ze bang zijn dat er anders meer mensen sekswerk willen doen. Ik snap dat gewoon niet. Negatief verkoopt blijkbaar gewoon beter, en sekswerkers zijn een makkelijk mikpunt. En dan kom ik aan met mijn blije verhalen over hoe geweldig sekswerk is…”
“Vrouwen helpen die ergens in tekort gekomen zijn. Daar kan toch niemand tegen zijn?”
De mooie kanten
“Ik ben trots op het werk wat ik doe, en ik vertel er anderen ook snel over. Ik heb alleen wel altijd de neiging om meteen de mooie kanten van mijn werk erbij te vertellen. Ik vertel dan bijvoorbeeld aan anderen dat mijn bureau een 89 jarige klant heeft gehad, die bijna dood ging en in het ziekenhuis zich realiseerde: ‘Ik heb nog nooit een vrouw aangeraakt en ik ben hartstikke lesbisch’. En dat die vrouw vervolgens nog vijf keer bij ons geboekt heeft. Met dat soort cliënten bouw je ook een band op: dan ga ik wat koffie bij haar drinken, en praten we over vrouwen, en lesbisch zijn. Ze was immers pas uit de kast! ‘En als ik dood ben, wil ik dat je bij mijn begrafenis komt’, had ze gezegd. Ik reageerde: ‘Nou, wat moet ik dan tegen je familie zeggen?’ ‘Maakt mij niet uit, ik ben dan toch al dood!’ Uiteindelijk ben ik daar dus geweest. Dat is toch een mooi verhaal? En dat kom ik zo vaak tegen! Vrouwen die dankzij ons bedrijf erachter komen dat ze lesbisch zijn. Of vrouwen uit het buitenland die speciaal voor ons naar Nederland komen, en weer terug gaan met een onvergetelijke ervaring. Of mensen die al tien jaar niet aangeraakt zijn, en nu weer de moed hebben om anderen te benaderen. Zeg nou zelf! Daar kan toch niemand tegen zijn?”
